سلام انشا با موضوع (نخ و سوزن) بنوسید برام حداقل هم سه روش از صفحه 16 توش باشه تاج میدم

    دوره گرد بساط عینک را کنار پیاده رو پهن کرده بود، نخ و سوزنی در دست داشت و جار می زد ایها لخلایق، احتیاجی نیست پول خودت را دور بریزی و بدهی نمره عینک برای تو تعیین کنند، یکی از این عینک ها را بردار روی چشم بگذارد، اگر توانستی این نخ را در سوراخ سوزن بکنی، عینک مناسب چشمت است. بردار و حالش را ببر!   پیرمردی عصا به دست که از پیاده رو عبور می کرد مکث کرد. دوره گرد عینک را بر چشم او گذاشت و نخ و سوزن را به دست او داد اما پیرمرد که با عینک، نخ و سوزن را تشخیص می داد هر قدر خواست نخ را در سوزن بکند نتوانست و عینک فروش هم نمی دانست که دست های لرزان پیرمرد قادر نخواهد بود نخ را در سوزن کند. عینک را از چشم او برگرفت و در بساط خود گذاشت.   پیرمرد نومیدانه به راه خود ادامه داد.

انشا: نخ و سوزن نخ و سوزن دونفره جادویی هستند که داستان زندگی انسان‌ها را به هم می‌دوزند. شاید در ابتدا به نظر برسد که این دو ابزار بسیار ساده و بی‌اهمیت هستند، اما وقتی به کارکرد آن‌ها فکر می‌کنیم، می‌بینیم که چقدر در زندگی‌مان اهمیت دارند. وقتی که به سوزن نگاه می‌کنم، به یاد همه‌ی خاطراتی می‌افتم که با آن رقم خورده است. سوزن، نه‌تنها وسیله‌ای برای دوختن پارچه و لباس است، بلکه نماد دقت و صبر نیز هست. هنگامی که مادرم با دقت و حوصله لباس‌های قدیمی ما را با سوزن و نخ تعمیر می‌کرد، به یاد مهارت و عشق او می‌افتم. او با هر دوخت، نه‌تنها پارچه را به هم می‌دوخت، بلکه عشق و محبت خود را نیز به ما منتقل می‌کرد. نخ، همانند رشته‌های زندگی ماست. گاهی اوقات حالت نرم و لطیف دارد و در برخی مواقع محکم و مقاوم می‌شود. با وجود نازکی‌اش، می‌تواند وزن زیادی را تحمل کند و به دوختن چیزهای مختلف کمک کند. وقتی مادرم ابتدا نخ را به سوزن فرو می‌کند و آن را از پارچه عبور می‌دهد، مجدداً به یاد می‌آورم که چگونه می‌توان با کمی دقت و پشتکار، مشکلات زندگی را به هم دوخت و آن‌ها را حل کرد. هر بار که سوزن را در دست می‌گیرم، به یاد می‌آورم که زندگی نیز مانند یک پارچه است که گاه باید آن را ترمیم کرد و گاه باید طرح جدیدی بر روی آن کشید. مشکلات و چالش‌ها مانند سوراخ‌های کوچک بر روی پارچه هستند که باید سوزن و نخ را به کار بگیریم تا آنها را پر کنیم و به زندگی‌مان رنگ و لعابی جدید ببخشیم. با هر دوختی که بر روی پارچه می‌زنم، احساس می‌کنم که در حال خلق یک اثر هنری هستم. وقتی داستان‌ها و احساساتم را با نخ و سوزن بر روی پارچه پیاده می‌کنم، می‌توانم به دیگران نشان دهم که زندگی به چه شکل می‌تواند زیبا و معنادار باشد. نخ و سوزن، دو حامل اصلی هنر دوخت هستند و نقش مهمی در فرهنگ و سنت‌های ما ایفا می‌کنند. آن‌ها به ما یاد می‌دهند که با صبر، دقت و عشق می‌توانیم چیزهای زیبایی بسازیم و مشکلات را به هم دوخته و با هم زندگی کنیم. در نهایت، وقتی به نخ و سوزن نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که آنها تنها ابزارهای فیزیکی نیستند، بلکه نمادهایی از ارتباط، محبت و ساختن زندگی‌ای بهترند. هر بار که آنها را در دست می‌گیرم، یادآور می‌شوم که می‌توانم با کمی تلاش، هر چیزی را که دوست دارم بسازم.